ਦਿਲ ਮੇਂ ਇਕ ਲਹਰ-ਸੀ ਉਠੀ ਹੈ ਅਭੀ,
ਕੋਈ ਤਾਜ਼ਾ ਹਵਾ ਚਲੀ ਹੈ ਅਭੀ।
ਸ਼ੋਰ ਬਰਪਾ ਹੈ ਖਾਨਾ-ਏ-ਦਿਲ ਮੇਂ,
ਕੋਈ ਦੀਵਾਰ-ਸੀ ਗਿਰੀ ਹੈ ਅਭੀ।
ਕੁਛ ਤੋ ਨਾਜ਼ੁਕ ਮਿਜ਼ਾਜ ਹੈਂ ਹਮ ਭੀ,
ਔਰ ਯੇ ਚੋਟ ਭੀ ਨਈ ਹੈ ਅਭੀ।
ਯਾਦ ਕੇ ਬੇ-ਨਿਸ਼ਾਂ ਜਜ਼ੀਰੋਂ ਸੇ,
ਤੇਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਆ ਰਹੀ ਹੈ ਅਭੀ।
ਸ਼ਹਰ ਕੀ ਬੇ-ਚਰਾਗ਼ ਗਲਿਓਂ ਮੇਂ,
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੁਝਕੋ ਢੂੰਢਤੀ ਹੈ ਅਭੀ।
ਸੋ ਗਏ ਲੋਗ ਉਸ ਹਵੇਲੀ ਕੇ
ਏਕ ਖਿਡ਼ਕੀ ਮਗਰ ਖੁਲੀ ਹੈ ਅਭੀ
ਭਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਮੇਂ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਲਗਤਾ
ਜਾਨੇ ਕਿਸ ਚੀਜ਼ ਕੀ ਕਮੀਂ ਹੈ ਅਭੀ
ਵਕ਼ਤ ਅੱਛਾ ਭੀ ਆਏਗਾ \”ਨਾਸਿਰ\”
ਗ਼ਮ ਨ ਕਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਪਡ਼ੀ ਹੈ ਅਭੀ